مهندسی عمران یکی از شاخههای مهندسی است، که به طراحی، نگهداری و ساخت سازههای طبیعی و مصنوعی شامل جادهها، پلها، کانالها، سدها و ساختمانها و سازههای مختلف دیگری میپردازد. مهندسی عمران، یکی از قدیمیترین رشتههای مهندسی بهشمار میآید و امروزه مهندسی عمران، حد واصل مهندسی نظامی و مهندسی غیرنظامی محسوب میگردد. مهندسی محیط زیست، مهندسی ژئوتکنیک، مهندسی زلزله، ژئوفیزیک، ژئودزی، مهندسی حمل و نقل، علوم زمین، علوم جوی، منابع آب، مهندسی قانونی، مهندسی شهری، مهندسی هیدرولیک، علم مواد، مهندسی سازههای دریایی، مدیریت سواحل، نقشهبرداری و مهندسی سازه از جمله شاخههای علمی هستند که به بهبود پروژههای مهندسی عمران کمک میکنند. آغاز فعالیتهای مهندسی عمران احتمالاً بین ۴۰۰۰ تا ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و در مصر باستان و میانرودان بودهاست. هنگامی که انسانها زندگی عشایری را رها کردند؛ نیاز به ساخت و ساز جهت تأمین سرپناه پدید آمد. در همان زمان گسترش حمل و نقل به نحو فزایندهای اهمیت یافت و به اختراع چرخ و همچنین آغاز دریانوردی منجر شد. تا پیش از دوران مدرن، تفاوت واضحی بین مهندسی عمران و معماری وجود نداشت؛ و اغلب از این دو عنوان به جای یکدیگر استفاده میشد.